Cmentarz w Płoninie
W Płoninie w 1825 r. mieszkało 661 mieszkańców, a w 1840 r. już 686. W tym czasie tylko 66 osób było katolikami. Ewangelicy należeli do parafii w Pastewniku, a nieliczni w Kaczorowie. Proboszczem wówczas w Steinkunzendorf (Pastewnik) był Christian Friedrich Sturm (1811-1837). W 1845 r. uczniowie uczęszczali do ewangelickiej szkoły, którą kierował 1 nauczyciel i 1 pomoc nauczyciela. W 1893 r. pozostał nauczyciel, a w 1927 r. istniała tylko jedna klasa z nauczycielem.
Na początku XIX w. przystąpiono do formowania przy pałacu założenia parkowego o powierzchni 3,15 ha. Prawdopodobnie autor parku krajobrazowego był również twórcą projektu cmentarza z kaplicą na wschodnim zboczu Ostnika.
Cmentarz powstał w 1825 r. na zlecenie właścicieli Płoniny, kupców jeleniogórskich, braci Linkh. Nekropolia o powierzchni 0,28 ha na osi płn.-zach. – płd.-wsch. stała się nie tylko miejscem pochówku, ale również atrakcyjnym miejscem turystycznym. Kaplica, po której pozostały obecnie tylko mury, nakryta była pierwotnie dachem naczółkowym, co widać po konstrukcji ścian szczytowych. Kaplica posiadała wewnętrzną zakrystię. Wymiary wew. kaplicy: 14,2 m x 7,90 m. Miała cztery wysokie okna i dwoje drzwi wejściowych. Za kaplicą stał pomnik, widoczny na mapach z pocz. XX w., prawdopodobnie poświęcony poległym w latach 1917-18 mieszkańcom (Ewald Winkler, Paul Jentsch, Wilhelm Weirauch, Ewald Winkler - drugi).
Cmentarz wpisany jest do rejestru zabytków pod nr. A6028.
Przy cmentarzu wychodnia łupków zieleńcowych.
Na cmentarzu kilkadziesiąt grobów, część grobowców otwarta. Czytelne częściowo cztery tablice nagrobkowe: Friedy Weirauch zm. 14.12.1939 r. (we wsi było aż osiem rodzin Weirauch), zwieńczona hełmem płyta Willy Weirauch ( ur. w maju 1914 r. , zm. 1943 r.) pomnik z różą Friedy Hermann (rodzina mieszkała pod nr. 35), pomnik z wyrysowanym hełmem Oskara Hamanna, który zginął na wojnie 10.12.1943 r. (we wsi było 7 gospodarzy o tym nazwisku, Oskar był zapewne synem któregoś z nich). Zachował się również kamienny krzyż z ornamentem u nasady.
Z Płoniny pochodził Oswald Heinrich Siegmund, wybitny duchowny niemiecki, kompozytor i pisarz, który urodził się 30 czerwca 1751 r.
Po ukończeniu nauki w szkole w Kowarach w 1765 lub 1766 r. rozpoczął pracę w urzędzie kierowanym przez swego starszego brata, który w tym czasie pełnił funkcję publiczną.
Siedem lat później Oswald zaangażował się jako sekretarz landgrafa Glatz, ale zły stan zdrowia zmusił go do rezygnacji z tego stanowiska.
We Wrocławiu próbował sił w interesach, ale nie odnosząc sukcesu, został urzędnikiem kupieckim. W 1790 r. Oswald poznał osobiście króla Fryderyka Wilhelma II, który mianował go radcą dworskim, następnie lektorem, a w 1791 r. tajnym radcą.
Po śmierci króla Oswald udał się wraz z rodziną na emeryturę do Jeleniej Góry, a później do Wrocławia. Otrzymywał rentę aż do śmierci, która nastąpiła 8 września 1834 r.
Jednym z jego najbardziej znanych utworów jest oratorium „Der Christ nach dem Tode”. Inne jego hymny można znaleźć w niektórych współczesnych śpiewnikach.
