Wapienniki pomiędzy Nowymi i Starymi Rochowicami.
Piece wapiennicze szybowe z XIX wieku. Produkowano tu wapno z surowca z pobliskiego kamieniołomu Haderäi.
Celem procesu wypalania surowca (węglan wapnia – CaCO3) jest uzyskanie surowca budowlanego - tlenku wapnia (CaO). Dzieje się to przy wysokiej temperaturze - ok. 1000 stopni Celsjusza.
CaCO3 – CO2 + CaO.
Aby uzyskać pożądany efekt, kamień wapienny o granulacji ok 60-120 mm wsypywano warstwami przekładanymi opałem (drewno, węgiel, koks) do wypełnienia wapiennika.
Warstwowy wsad sukcesywnie opadał w dół w wyniku ręcznego uciągania wapna z furt uciągowych przy pomocy grac.
Proces trwał kilkadziesiąt godzin. Z jednego wapiennika można było uzyskać ok. 40-50 ton wapna.
Wsypywanie materiału następowało od góry, stąd przy wapiennikach budowano rampy nasypowe. W przypadku tych wapienników były to wały ziemne. W czasach późniejszych budowano rampy betonowe.
Na południe i wschód od Radzimowic istniały trzy kamieniołomy wapienia. Ten najbliżej wsi nosił nazwę Alexerei, nieco dalej znajdował się Haderäi, a trzeci, nieznany z nazwy, był obok gospodarstwa Heinrichshütte.
W kamieniołomach eksploatowano wapienie piętra górnego o barwie wiśniowo-brunatnej i dolomity piętra górnego o barwie jasnoszarej i kremowej.
Źródła:
„Objaśnienia do mapy geośrodowiskowej Polski, Arkusz WOJCIESZÓW (796). Państwowy Instytut Geologiczny”
„Słownik geografii turystycznej Sudetów – Góry Kaczawskie” pod red. M. Staffy.
